De geschiedenis van de dans
Wanneer je de oorsprong van de dans wilt zoeken, dan zal je terug moeten gaan naar de natuur. De dans is de meest spontane kunstvorm die oorspronkelijk emoties zoals bijvoorbeeld liefde, haat, vreugde en verdriet uitdrukte.
Dat de mens zijn natuurlijk dansvermogen reeds vroeg besefte blijkt o.a. uit holwoningen in de Pyreneeën, waar de prehistorische bewoners wandschilderingen hebben aan gebracht die dansgroepen voorstellen. Deze prehistorische dansen werden vermoedelijk begeleid door handgeklap en zang.
Later worden bij de natuurvolken de dansen gebruikt als: medicijndans, oorlogsdans, regendans, etc. Dat hier tussen al heel kunstzinnige dansen zaten zien we nu nog aan de goed bewaarde Javaanse en Balinese dansen. Later komt het dansen ook veelvuldig voor bij de Egyptenaren, Grieken en Romeinen. De Grieken hadden zelfs een godin van de dans ‘Terpsichore’.
Na een tijd waarin in de Renaissance de dans vooral in Italiâ en Spanje floreerde, komen we aan bij het Franse tijdperk. Dit is een belangrijk tijdperk, want zoals Italiâ zijn stempel heeft gedrukt op de muziektheorie, zo heeft Frankrijk zijn stempel gedrukt op de danskunst. In deze tijd ontstond het beroep ‘Dansleraar’ en volgt er een tijd van bloei en het dansverbond.
Toen in 1787 in Wenen in de opera ‘Un cosa rara’ de wals werd geïntroduceerd, was dit het begin van de verandering die hierna plaatsvond van de figuurdansen (zoals menuet en quadrille) naar paardansen zoals wij nu nog dansen.
Na pogingen vanuit verschillende landen om de dansen te standaardiseren waren het tenslotte de Engelsen die daarin slaagden.
In 1924 werd er door de “Imperial Society of Teacher’s of Dancing” een aparte afdeling opgericht voor de Moderne dansen – The Ballroom Branch. Later werd een internationale organisatie opgericht de “International Council of Ballroom Dancing” (ICBD) die zich buiten de wedstrijden ook met het dansen in het algemeen bezig hield.
Op een vergadering van een door deze bond benoemde commissie, bestaande uit; Alex Moore (Engeland), Carl Carlsen (Denemarken), Gerd Hadrich (Duitsland) en Wim Bonel (Nederland), werd het Wereld Dans Programma vastgesteld met daarin de volgende dansen:
Ballroom | Latijns Amerikaans |
---|---|
1. Engelse Wals | 6. Cha cha cha |
2. Quickstep | 7. Rumba |
3. Slowfoxtrot | 8. Samba |
4. Tango | 9. Pasodoble |
5. Weense Wals | 10. Jive |
Dansschool “Meyer et Fils” is lid van de “Nederlandse danssport organisatie” (N.D.O.) en tijdens de wedstrijden van deze organisatie worden bovenstaande dansen nog altijd gedanst en gejureerd.